Ben anne ve babamın evlilik hikayesini anlatmak istedim. İlk çocukları ve kızları olarak bu hakkı kendimde buldum ve yazmayı da çok istedim diyebilirim.
Şöyle başlıyor ve başlatan da annem, küçüklüğünden beri babama hayranmış tabii o zamanlar çocuk aklı hayranlık diyor ama genç kızlığa adım atınca babama abayı yaktığını fark ediyor. Lakin bu tek taraflı yani platonik o sıralar... Gel gelelim sorunlar şu;
1. Annem babamla akraba. (babamın kuzeninin kızı)
2. Annem her şeyi annesine hatta teyzesine anlatıyor. (sır saklayamaz kesinlikle)
3. Babam annemin ilgisini fark ediyor ama karşılıksız bırakıyor doğal olarak. Çünkü yaş farkı çok (7 yaş var aralarında, o vakitler annem 16 babam 23 yaşında.)
4. Son olarak ikisinin annesi yani anneannem ve babaannem eskiden beri birbirlerini sevmez.
Ben bunları dinledikçe hayretler içinde kaldım çünkü ortada sadece annem istiyor gibi gözüküyordu ve o zamanlar da öyleymiş. Annem de öyle düşünmüş, "bu iş asla olmaz, o beni sevmez" vs... (İşte büyük konuşmayacaksın :)
Bundan sonra annem babamı unutmak için bir sene yatılı kur'an kursuna gitmeye razı oluyor, üzüle üzüle. O sene babamı görmüyor.
Sonra üniversite sınavını kazanıyor ve gitmeye karar veriyor.
Babam asker (meslek olarak) izine geliyor ve o sene annem de büyümüş serpilmiş, karşılaşıyorlar. Utancından gözlerinin içine bakamazken bu ikisi çok iyi arkadaş oluyorlar, konuşmaya başlıyorlar. Babam da o sene anneme gönül veriyor ve annem çektiği acıların, bekleyişlerin sonunda sevdiğine kavuşuyor. Hem okuyor hem de evleniyor. Son yılında ise ben oluyorum, mezuniyetine kucağında bebeğiyle gidiyor.
Ama şu var ki tüm imkânsızlıklara rağmen annemin vazgeçmeden babamı sevmesi ve babamın da annemin cazibesine dayanaması diyeyim. :) Sonunda mutlu ve mesut bir aile oluyor.
İyi ki pes etmemişsin anne, iyi ki varsınız ailem, sizi çok seviyorum.
Ve şöyle bitirmek istiyorum:
Nikah gökte kıyılır yerde diller lâl olur.
Not: Siz de hikayenizi bizimle paylaşmak isterseniz ki çok mutlu oluruz, nabrutvebiz@gmail.com adresinden benimle iletişime geçebilirsiniz.
10 Yorumlar
İnşallah benim imkansızım da hayırlısıyla gerçek olur. Bu hikaye bana umut verdi :D vay beee...
YanıtlaSilİnşallah :)
SilHerkesin kaderi kendine özel yazılıyor sözüne bir kez daha inandım. :) Hani derler ya platonik aşıklara 'bırak, o seni sevmiyor, kendini boşuna üzüyorsun' vs işte insan sigara misali 'bırak' demesi kolay, bırakamıyor işte, olmayınca olmuyor haksız mıyım? Demek ki nasib olacakmış ki Allah gönlünden çıkarmamış sevgisini, sabrın sonu selamet inşallah, seviliyorsun<3
YanıtlaSilKaderden öte yol yok...
SilAllah iyi insanlarla karşılaştırsın. :*
'Nikah gökte kıyılır yerde diller lâl olur.' Bu ne güzel bir sözdür bayıldım!! <3 <3
YanıtlaSilDeğil mi?...
SilBen şimdi hiç bir sey anlamadım. Adam kıza sonradan nasıl aşık oluyor? :D bence baştan kızda gönlü vardı büyümesini beklemiş gibi geldi 🤔 çünkü ufaktan tanıyorsa kızı ve kız belirli bir yaşa gelince gönül işleri oluyorsa geçmişte oda seviyormuş gibi düşündüm. Yaş farkını görünce de düşüncelerim kuvvetlendi. Bilmem sence doğru mudur :))
YanıtlaSilBen bilmem hikayenin sahibi bilir :)
SilSanki resimde mutlu değillermiş gibi :D
YanıtlaSilResim temsili :)
Sil