....
"Bir insanı tanımak istiyorsanız onunla beraber yolculuğa çıkın" ilkesine kesinlikle katıldığım gibi, yolculuğun başka misyonları da var; yeni insanlar tanımak, hayat tecrübeleri edinmek hatta hayat dersleri almak ve daha niceleri… Tabii benim de bu yolculukta maddi manevi kazanımlarım oldu.
Kafilemizde 4 çocuk hacımız vardı; birisi 6 aylık, birisi 9 aylık, birisi 8 yaşında, birisi ise 13 yaşındaydı. Bir çocukla böylesine büyük ve yorucu bir yolculuğa çıkmayı göze alan anne babalar hayranlık uyandırıyordu ama en göze çarpanı 9 aylık hacımızın ailesiydi.
Çocuk bile demenin doğru olmadığı Miraç Bebek’e bu 16 günlük yolculuk süresince neredeyse annesi hiç bakmadı. Yine neredeyse tüm umre, tavaf, sa’y ve de şehir içi ziyaretgâhlarda “ana” kucağında “babası” tarafından taşındı. Yemeklerde bile çoğu zaman babasındaydı.
Biz bu durumu grupça içimizin yağları eriyerek maşallahlar eşliğinde izledik. Bir erkeğin çocuğuna karşı bu kadar özverili olması, eşini yormak istemeyişi kimin hoşuna gitmez ki? Arada, bu devirde böyle bir erkek mi varmış yahu nazarlarımızı (bakış) atıp aman nazarımız (uğursuz göz) değmesin diye de korkarak bu tabloyu hayranlıkla izledik.
Ama "hiçbir şey dışarıdan göründüğü gibi değildir" kaidesinin geçerliliğine de bir kez daha şahit olduk!
Bu olay ben de çok çarpıcı bir tesir bıraktı. Hiçbir şeyin dışarından göründüğü gibi olmadığı gerçeğini yakinen bilen, bizzat yaşayan biri olarak ben bile bu tuzağa düşmüştüm.
Şöyle ki;
Miraç Bebek’in annesinin göğsünde bir kitle varmış, yapılan patolojik incelemede iyi huylu olmadığı kanısına varılmış. Tetkikler ve araştırmalar halen sürüyormuş. Bebeğin annesi daha önce yazıldıkları bu umre ziyaretini iptal etmek istediyse de, babası bebeğin her şeyi ile ben ilgilenirim, gidelim hem şifa isteyelim diyerek anneyi zor ikna etmiş. Annesi zaten bebeğini taşıyacak sıhhate sahip değilmiş.
Nokta!
Not: Yine de her erkek böyle bir fedakarlık yapmaz, diye düşünmüyor değilim. Siz ne düşüneceksiniz merakla yorumlarınızı bekliyorum.
18 Yorumlar
Ne güzel bu kadar düşünceli davranabilmek.Hepimize böyle koca,amin.
YanıtlaSilHhaha amin :)
SilŞu son kısımda ifade ettigin yer varya.anne iptal etmek istemiş.baba sifa dileyelim demiş.ben ilgilenirim demiş.sade burayla bile babanın gerçekten fedakar olduğu kanaatindeyim.bi çok baba kalp kirmadan böyle fedakarliklari yapamıyor bence..çok güzel anılar biriktirmissin..darısı bize INSALLAH
YanıtlaSilİnşallah.
SilEvet hakikaten bakmak kadar becermek de önemli.
Yazının sonunu hiç tahmin etmeden her zaman ki gibi gülümseyerek okumaya başladım. Bende maşallah dedim ama sonuna çok üzüldüm. Allah iyilik versin, şu içinde bulunduğumuz güzel günlerin hatırına Allah şifasını verir, yardımcıları olur inşallah. Bak senin sayende de bu yazıyı okuyan herkes onlara dua edecek umarım. Tüm duaların kabul olması dileğiyle...........
YanıtlaSilAmin. Evet bu açıdan güzel oldu. ne güzel bir şeye vesile oldum sayenizde.
SilHer ne olursa olsun büyük fedakarlık bence!
YanıtlaSilBen de öyle düşünüyorum
Sil😔 İnşallah şifa bulmuştur ,Ve malesef herkes yapmaz yapamaz mesela benim eşim bakamaz yınede gıpta edılecek bir eşmiş.
YanıtlaSilBu nokta çok doğru yapmak istemek bir nebze ama bir de becerebilmek kısmı var. 9 aylık bir bebekten bahsediyoruz sonuçta.
SilRabbim şifa verir inşallah bu niyetlerinin hürmetine Maşallah Rabbim in sefkatinide celbedecek bir davranışta bulunmuş abimiz.Böyle eşler elhamdülillah var Nabrut kardeşim bizde iki küçük kizimiz gittiğimizden biliyorum beyim sadece orada değil normal yasantimizdada çocuklarımızin bakımını yarı yarıya ustlenir.Rabbim sayılarını cogaltsin inşallah
YanıtlaSilAhh ne hoş. Rabbim razı olsun eşinden
SilMerhaba Nabrut, umre yazılarını büyük keyifle okuyorum. Allah ziyaretinizi kabul etsin, hepimize bir daha gidebilmeyi nasip etsin inşallah. :)
YanıtlaSilÜstteki yazını okuyunca ben de bir burukluk hissettim ama bu can sıkıntımın nedeni kadının hastalığından çok, toplumdaki kadın-erkek rollerinin yanlışlığıydı açıkçası. Biraz düşününce herkes fark edecektir belki; aslında tam da olması gereken şeyi yapmış adam, normal olan bu zaten, kadına elbette yardımcı olacak. Ama biz etrafımızdaki erkeklerin bencilliğine o kadar alışmışız ki bu incelik bize şaşkınlık veriyor, abartılı geliyor, bunun büyük bir fedakarlık olduğu zannına kapılıyoruz. Aynı fedakarlığı bir kadın yapsaydı, kocasına 'Gidelim, senin için şifa dileyelim, ben her şeyi üstlenirim, çocuğu taşırım' deseydi, bu kadar hayrete düşmezdik, değil mi? Yazık ki öğrenilmiş bir çaresizlik içinde, kaderimizi birleştirdiğimiz erkeklerin diğerkam tavırlarda bulunmasını umuyor, bizi biraz anladıklarında, azıcık yardımcı olduklarında büyük lütuf görmüş gibi davranıyor, onların her türlü kabalığına ve halden anlamazlığına katlanıyoruz.
Oğullarına 'kadınlardan hizmet görmenin normal, kadınlara yardım etmenin ise anormal olduğunu öğreten anneler' yüzünden, erkek evladını paşalar gibi, krallar gibi büyüten ebeveynler yüzünden hayatımızdaki adama razı olmak zorunda hissediyor, evin pek çok yükünü omzumuza kendi ellerimizle yüklüyoruz. Bu gerçekten büyük bir hata ve önce algımızın değişmesi gerekiyor.
Kadınların daha çok yorulmadığı, sürekli fedakarlık yapmak zorunda kalmadığı, hiçbir şeye mecbur bırakılmadığı yuvalar diliyor, hemcinslerimi biraz daha akil olmaya davet ediyorum.
Haklısın. Tek diyebileceğim bu!
SilSadece sayıları az olduğu için hayrete düşüp minnet duyuyoruz. Maalesef bu böyle...
Bir erkeğin böyle fedakarlık yapması gerçekten takdire şayan. Rabbim en kısa zamanda annesine şifa versin.
YanıtlaSilAminn
SilAllah şifa versin ve ailesine bağışlasın.. babaya da güç kuvvet ve sabır versin..
YanıtlaSilAmin...
Sil