Evlenmeden Boşanma - Evlenememe Hikayeleri

Hikayeyi ilk okuduğumda ağladım. Bir genç kızın hayatını ne kadar basite alıyorlar diye o kadar sinirlendim ki, hala etkisindeyim. Bilemiyorum, belki de Allah Bayan F'yi mükemmel bir adama hazırlıyordur, belki daha kötüsünden koruyordur. Allah en kısa zamanda sadrını genişletir ve yoluna devam eder inşallah. Ne desem boş olacak. Sözü Bayan F'ye bırakıyorum.

Merhaba Nabrut;

Hayalim sana evlenme hikayesi yollamaktı. Nereden bilecektim bunları yazmak zorunda kalacağımı. 

Liseden tanışıyorduk. Ama daha ötesi değil. Yıllar sonra beni sosyal medyadan buldu ve mesajlaşmaya başladık. Yüksek lisans yapıyordum, başka şehirdeydim, sadece mesajlaşmaktan öte bir ilişkimiz olmadı. Bir yıl mesajlaştıktan sonra görüşmeye karar verdik ve bana niyetinin ciddi olduğunu söyledi. Nasıl ifade etmem gerekir emin olamıyorum. Şöyle söyleyim, flörte karşıydım, görücü usulü evlenmek istiyordum lakin ilkim olan bu kişi benim de kalbimde yerini buldu. 

Biraz psikolojik sıkıntıları olduğundan şüphem vardı. Tüm bunlara gözümü kapattım. Zannımca gönül açılınca göz kapanıyor. Ah, ah!

Sonunda annemlere durumu açıkladım. Biz doğuluyuz. Onlar Egeli. Ailem anlaşamazsınız diye çokça karşı çıktılar ama bu kişiye hayır diyemedim. İsteme faslı ardından aile arası bir söz yaptık. Nişan ardından ailem zaten bir yıl görüştükten sonra kesin kararınızı vermişsinizdir, bundan sonrasında nikahsız dolaşmayın diyerek dini nikahımızı yapıverdiler.

Çok büyük hata. Ömrümce pişman olacağım bir şey yapmışım. Buradan sonra başıma gelenler pişmiş tavukların başına gelmemiştir.

Durumları müsait olmadığı için takı takmayın, diye söyledim. Bizim şanımızdan sen para işlerine karışma, dediler. Saat ve küpe almaları adetleri varmış. Saat kullanmıyorum, küpeyi de kim görecek kulağımda, yapmayın, diye söyledim. Sen karışma şanımızdan bu bizim, dediler. 

Ben memlekete tatile gitmişken Kdv indirimi ne varmış, sen gelmeden kampanya bitecek mobilyayı biz seçtik sen de oradan seçtiklerimiz arasından birini seç diye söylediler yine ben haklılar, epey fark ediyor olsun diyerek mobilyamı kaynanamın seçmesine bile ses etmedim.

Hiçbir takı talebinde bulunmadım. Bohça için gerekli şeyleri almaya gittik yine kaynana ile ve kimse pazarlık yapmayı bilmediği için onun pazarlığını yine ben yaptım. 

Ne eşyalarda ne de başka bir şeyde hiçbir talebim olmadı. Tek bir ricam vardı, ev benim istediğim semtte ve istediğim şartlarda olsundu, içime sinen temiz bir yer olsun. Nasıl bir ev olduğunu anlattığım halde bana eski, içine girince lağım kokan eski evler göstermeye devam ettiler. Nihayet bir ev bulmuşlar, girişin üstü, altına kahvehane olan, içinde 80'ler dizisi çekebileceğiniz kadar eski bir evdi. Semt olarak benim istediğim yer değildi.

Direttiler ve burada oturmam gerektiğini diğer evler için paralarının yetmediğini söylediler. Bu süreçte ise hep kaynanam ile muhatap oldum. Nişanlım olacak kişi hep annem ne derse öyle yapacağız diyordu. Ben gerekirse babamın bize destek olabileceğini söyledim. Bu suç oldu. Ama aslında nişanlımın maaşı Türkiye şartlarında gayet yüksek bir devlet çalışanı idi. Bir sonra beni onları sevmemekle, onlara yakın olmamakla suçladılar.

En sonunda bu ev asla olmaz dedim, o da o zaman bu evlilik olmaz, diye söyledi. Hiçbir talebim olmadığı halde para göz olmakla suçlandım. Annesine saygısız olmakla suçlandım. Uzun yıllar görüşüyor olmamıza rağmen zaten bir geçinemiyorduk bari yol yakınken ayrılalım, dendi.

Onu sevdiğim için bu işi kurtarmak adına her şeyi yaptım. Ailesinden herkesle konuşmaya çalıştım. Oğlumuz istemiyor, zorla mı yapalım diye önünü kapadılar her şeyin.

Oğullarına bizim nişanlı değil, nikahlı olduğumuzu, kendisinin hayatına çok kolay devam edebileceğini ama benim boşanmış bir kadın olacağımı, geleceğimi mahvettiğini söyledim ama gram namına erkekliği olmadığını anladım. Umurunda olmadığını anladım.

Kısa süre içinde neyin değiştiğini bu kadar ufak bir şeyden dolayı niçin beni boşamaya kalktığını epey müddet düşündüm. Sebebi zannımca benden önce ailesinin bir başka kızı oğulları için uygun görmesi. Nişanlım istememiş. Annesinin aklında hala o kız var gibi geliyor bana. Sen bizi sevmiyorsun, bu kız bizi sevmiyor diyerek nişanlımın da aklını bozuyorlardı.

Onu sevdiğim için bu evliliği kurtarmak adına çok çabaladım. Karşı taraftansa tek bir adım dahi gelmedi. 

Tüm bunları yazmak süreci tekrar yaşamak gibi. Çok zorlandım. Kusura bakmayın. Ortada bir şey yok iken boşandık. Madem para gözüm diye söyleyerek nişanda taktıklarını vermedim. Mehrimi de istediğimi vermezlerse hakkımı helal etmeyeceğimi söyledim.

Bir sorum var. Nabrut'un okuyucularından bunu bilenler vardır. Gerçek bir evlilik olmadığı için mehrimi istemem ve nişanda taktıklarını vermemem doğru mu?

Buraya kadar yazdıklarımı okuduğunuz için teşekkür ederim.