Evlilik Evlenmek Nişan Nişanlılık

Konu 1: Fadıl Fıdıllıoğlu ile ilk görüşmemiz
Mekan: K. Kahvecisi
Gün: 15 Mart Cuma

Bu yazıyı okumadan önce okumanız gereken yazı: Fadıl Fıdıllıoğlu Kimdir?

Nişanlandığımı duymadıysanız okumanız gereken yazı ise şurada.

Bir önceki yazımda bahsettiğim bey ile görüşmemiz olumsuz sonuçlanınca kendime gelmem için annem aradan birkaç hafta geçmesini beklemiş. Ve o süreç sonunda bana Fadıl'ın fotoğrafını gösterdi. 

Anne biliyorsun fotoğraf benim için önemli değil. Bu çocukla neden görüşmemi istiyorsun, seni cezbeden ne onu söyle, dedim.

Bana dedi ki, namaz kılıyormuş ve en önemlisi babası çok iyi bir adammış. Eniştenin görevli olduğu caminin tüm eksiklerine koşar, inşaatında çalışır ve hiçbir şey olmazsa bahçesini süpürürmüş. Enişten de babasını o zamanlardan tanırmış.

Burada bir es vereyim, Fadıl'ın babası, Fadıl doğmadan 40 gün önce vefat etmiş. 

Yani anne dedim, sadece babasından çok iyi bir insan diye bahsedildiği için mi görüşmemi istiyorsunuz?

Bizim için temiz bir aileden gelmesi çok önemli, dedi.

Peki, dedim. Görüşelim.

Ama Eniştem akraba olduğumuzu söylemesin diye de rica ettim. Çünkü böyle meselelerde aracı kişi akraba olunca hayır demek daha zor oluyor. Kendimden biliyorum. Sen benim yeğenimi nasıl reddedersin gibi trip yenebiliyor. Karşı taraf bunun gerginliği içinde olmasın istedim.

Fadıl ile İlk Buluşmamız

Ama eniştem akraba olduğumuzu bilmesin kısmını biraz fazla abartmış ki Fadıl Cuma günü karşıma oturduğumda adımı dahi bilmiyormuş.

Fadıl karşıma oturdu. Merhabalaştık. Gergindi. Ben artık bu görüşmelerden bezmiş bir şekilde otomatik olarak kendimi tanıttım kısaca. 

Sonra o kendisinden bahsetti. Derken gerginliği bitti. Sazı eline aldı ve konuşmaya başladı.

Ama bana yürümedi. Koştu. Böyle bir şey olamaz. İlk 5 dakikadan sonra Usain Bolt Fadıl'ı görse derecelerinden utanır, öyle bir kafadaydı.

Karşımdaki insanın ilk yarım saat içinde kararını vermesi, bunu bana hissettirmesi ve hatta dile getirmesi beni etkiledi.

Ve normalde görücü usulü görüşmelerde boşluklar yaşanır. Karşılıklı ne sorsam ne konuşsak sıkıntısı çekilir. Bazen sessizlikler uzar. Yaklaşık 2 saat oturduk ve hiç boşluğumuz olmadı. Sohbet edebildik. Bunu yaşamamızda Fadıl'ın konuşmayı çok sevmesi, (şimdi burayı okusa ben sana çok konuşmayı seviyorum der, ama genel olarak da konuşmayı seviyor, itiraf etsin :) ve kompleksiz rahat tavırlarının etkisi büyük.

Ama bakışları üzerimde o kadar yoğundu ki, birkaç kere utancımdan başımı öne eğdim. Onun anlatmasına göre ilk anda evleneceği kişi olduğumu anlamış, herkes bana ilk görüşte anlarsın diyordu da dalga geçiyordum ama başıma geldi, diyor.

Bu 2 saat boyunca lütfen bir çay daha iç, olmadı kahve söyleyim, pasta söyleyim diye sürekli beni ağırlamaya çalıştı. Tavrı o kadar sahici ve içtendi ki böyle birine hesabı teklif etmek kabalık olur diye teklif dahi etmedim. Canım ya, ne tatlı. :)

Söylemeyim, söylemeyim diyorum ama bir önceki yazımızda hesabını ödediğim beyle 2. buluşmamızda bana bir şeyler yemek ister misin diye yarım ağız sormuş, sonrasına da şunu eklemişti, gerçi ben tokum ama. İnanması güç ama bunu, dedi. Gülmeyin kız başınıza gelir. 
Neyse...

En son kalkarken telefon numaranızı alabilir miyim, dedi.
Sohbet ettik falan ama hiçbir şey hissetmedim. 
Kesinlikle ilk gördüğümde aaa işte evleneceğim adam bu falan gibi bir his de oluşmadı. Hatta kafamdaki evlenmek istediğim adam profiline o kadar uzaktı ki 3. 4. buluşmada bile işte bu demedim.

Sadece artık bir kere görüşmeyle biriyle evlenme ya da evlenmeme kararı verilemeyeceğini anladığım için 2. görüşme için haberleşmek üzere telefonumu verdim.

Kalkarken sizi evinize bırakmam uygun olur mu, diye sordu. Ben de uygun olmayacağını söyledim. O zaman şöyle parkın oraya kadar size eşlik edeyim, dedi. Peki, dedim. 

Yolda yürürken ben aslında insanların solunda yürüyemem, dedi. Öyle deyince ben yer değiştirdim.

Bu hareketim de Fadıl'ı etkilemiş. Bence Fadıl kendine müstakbel bir felaket arıyordu, buldu. Defalarca kendisine yol yakınken dön, bunları ilahi bir işaret alma dedim ama dinlemedi. Kendi başını yaktı, kendi bilir. Haha! Onları daha sonra anlatacağım.

Telefonumu verdim diye Fadıl Bey, benim de ilk görüşmede ona karşı hislerim oluştuğunu düşünmek istiyor, itirazlarımı kabul etmiyor, ben de öyle mutlu olacaksa diye üstelemiyorum ama siz gerçeği bilin:

Eve geldim ve annemle teyzeme dedim ki;

Anneeee adam çook çirkin. Hiç elektrik alamadım ama biz güzel sohbet ettik. 

Fadıl gerçekten çok mu çirkin, bunun cevabını ikinci buluşmamızı yazarken vereceğim.

Fadıl'da eve dönmüş ve hemen eniştemi aramış, akraba olduğumuzu da bilmiyor ya, benim hakkımda ona epey bir güzelleme yapmış. Şimdi onun enişteme benim hakkımda söylediği güzel şeyleri yazmayacağım, o da bir gün ilk görüşmemizi kendi ağzından yazacakmış, o zaman okursunuz. :)

O akşam bana da mesaj attı ama ben o olduğunu anlamadığım için dönmedim. Numarayı kaydettiğimi sanıyordum kaydetmemişim. O  sırada  bizim sitenin altındaki iş yerinde bir çocuk var bana takıntılı ve ben engelledikçe başka başka numaralardan yazıyor o sandım, fotoğrafı Fadıl'a hiç benzemiyordu, çünkü Fadıl inanılmaz çirkindi. Fotoğraf yakışıklı bir adama aitti.

Ertesi gün bana yakınlarda olduğunu ve buluşup buluşamayacağımızı sordu. O zaman anladım ki bu numara Fadıl'ındı. Hemen ertesi gün buluşmak istiyordu. Töbe Bismillah, oldum elbette.

Müsait değilim, dedim.
Pazar gününü sordu, yine müsait değilim, dedim. Pazardan sonrası için de Pazar akşamı tekrar haberleşiriz, dedim. Ardından şu mesajı attı.

Biri bana böyle dese çok bozulurum mesela. Hiç kendini geri çekmedi. Pazar günü tekrar mesaj attı. Yarın buluşalım dedi, yine müsait değilim dedim ve en sonunda ısrarları üzerine Salı günü için sözleştik.

Ama benim hiç gidesim yoktu. Üst üste iki görüşme olduğu için çok yıpranmış bir haldeydim ve adam çok çirkindi. Hahah!

Not 1: Fadıl bir sitemin olduğunu biliyor ama evlenene kadar adresini bilmeyecek. :)
Not 2: Sormak istediğiniz eksik, atladığım bir şey varsa sorun 2. buluşma yazısında eklerim.