Horlama Sesine Şükredilen Durumlar

Aranızda çok yakını ölümün eşiğinden dönen var mıdır, bilemiyorum. Umarım böyle kötü bir tecrübe edinmemişsinizdir.

Herkesin bir dünya imtihanı var, sağlıkla olan imtihan da en zorlarından birisi. Her şeyin telafisi var ama sağlık, sıhhat ve yeni bir nefesin telafisi olamayabiliyor.

5 kez babamı 2 kez de abimi yoğun bakım kapılarında beklemiş, ölümün kokusunu, sevdiğin birini kaybetme korkusunu tatmış biri olarak bu da bizim dünya imtihanımız diyemiyorum. Zira ne zaman bu benim imtihanım desem, daha büyük bir musibete duçar oluyorum.

Bu, yaşamayanların çok iyi anlayamadığı, yaşayanların ise normal hayata dönüp sağlığına kavuştuğu zaman unuttuğu bir süreçtir. 

Ve bu hastalık süreçleri o kadar zorludur ki, nekahet dönemine geçildiğinde günlük rutinlere dönmek insana huzur verir. Mesela horlama sesi... Evet, öyle!

Nasıl olduğunu anlatayım;

Mesela babam;

Ölümün eşiğinden dönüp yoğun bakım kapısı ve hastane odasındaki yerleşik düzenimizi bırakıp eve döneriz. Ama yaşadığımız korkunun üzerimizde bıraktığı psikolojik sarsıntılar bizi biraz paranoyaklaştırır. Babamdan gelen ufacık bir seste panik yaparız. 10 dakikada bir nasılsın, nasıl hissediyorsun gibi sorularla babamı bunaltırız. Babam uyuduğunda acaba nefes alıyor mu diye yanına gider, geliriz. Ve öyle ki eğer horluyorsa her şey yolunda diye rahat bir nefes alırız. Horluyor yani yaşıyor, ondan bir ses geliyor, hayatta diye seviniriz. Şimdi çok kolay yazıya dökülen bu satırlar, tahmin edersiniz ki yaşarken hiç de öyle olmaz.

Öyle zorlu bir süreçtir işte. Yaşamayan anlayamaz. 

Demem o ki; belki bir sürü sıkıntı yaşıyoruz, kendimizce dünya gailelerimiz var ama gerçekten sağlık, sıhhat ve huzur oldu mu gerisi halloluyor. İnanın ki halloluyor.

Tabii bir de erkeklerin hastayken çok daha huysuz olması durumu var ki onu da başka zaman yazarım.