Alternatif Tıpta Bel Fıtığı

Bu hüzünlü hikaye benim 4,5 kilo doğmamla başlıyor. 3 yaşında boğmaca oluncaya kadar küçük bir obez olan tosununu sırtlanan ve yokuş başındaki sobalı evinin en üst katına soba kovası taşıyan annem başrolü üstleniyor. 

Böylece başrolün bel fıtığı ile olan mücadelesi başlıyor ve günümüzde 8 yerinde fıtık, 3 disk kayması ve dahasına düçar oluyor. Doktorlar sinirlere baskı olduğu için ameliyat edemiyor  ve tehlikeli bir bölge olduğu için bıçak değmesi riskini alamıyorlar. Mütemadiyen fizik, akapuntur, masaj, hamam dahil olmak üzere tüm tedavi yöntemlere başvursa da kısa vadede sorun tekrar baş gösteriyor. Kendisine çok dikkat etmesi lazım ama her anne gibi bu noktada çok başarısız. 

En son aşamada ayağı uyuşmaya, hissizlik oluşmaya başlayınca bizi bir telaş sardı. Tıbbi olarak yapılabilecek her şeyi yaptık ama sonuç alamadık. 

Fizik tedavinin sonuna yaklaştığımız sırada babamın kadim dostlarından bir amcam bize "bir teyze"den bahsetti. Aslında bu teyzeler ya da amcalar çok meşhurdur malumunuz ve ilk kez de bu konuda tavsiye alıyor değildik. Ama annem kesinlikle bel çekme olayına karşıydı ve yıllar var ki bu hastalığı çektiği halde bu yönde bir girişimde bulunmayı hep reddetmişti.

Ama dedim ya, tüm çareleri tüketmiştik, annem ayağındaki his kaybından dolayı çok endişeliydi. Bu Amcam bizi nasıl olduysa ikna etti. Topal gelen koşarak çıkıyormuş, gibi şeyler anlattı. Yani tamam, o kadar abartmadı ama işinin ehli olduğunu, ocak olduğunu, eliyle olayı çözdüğünü, zaten kendi ihtisası (!) değilse olaya hiç bulaşmadığını bize anlattı. Sanki teyzenin yancısı gibi bizi ikna etti. Hayır, işin ilginç olan yanı bunları bize anlatan amcamda gayet aklı başında, eğitimli, kültürlü biri.

Neyse o bunları bize anlattığı sırada durun bir arayım, dedi, yanımızda aradı. Aslında şehir dışında görev (!) yapan bu teyzemizin şansımıza (eşek şansı) Ankara'da kızının yanına tatile geldiğini öğrendik. Halbuki kazandığı paralarla Ankara'ya değil, Hawaii'ye gitmesi gerekirdi ama neyse...

Teyzede o gün akşam dönecek olmasın mı? Biz de taa olanca yolu tepmek yerine teyze ayağımıza geldi diye bir telaş, düşünmeden sorup soruşturmadan koşarak aynı gün içinde teyzeye annemi emanet ettik.

Teyze kendinden "Emarlı (MR)" (!) elleriyle annemin belini tarayarak sağ disk, sol disk, L2, L3, diye bize tıbbî alanda bilgili olduğunu (!) kanıtlamaya çalışarak ben bunu yaparım, dedi. Önce annemin beline şişe çekti. 

Sonra yandaki odadan kocasını çağırdı. Yemin ederim, işte o an korku filmi başladı. İçeriye kocaman göbeği kapı kadar boyuyla bir dede girdi. Annemi çenesinin altından bir bezle bağladılar, o bağdan dede annemin ayaklarından da teyze tuttu. Beline de bir çarşaf bağladılar. Annemin üzerine babamı da oturttular. 

O anda bana sağdan sağdan gelmeye başladılar. İnanın şu an yazarken tekrar midem bulanıyor, başım dönüyor. 

Bir an düşündüm, dedim bizim burada ne işimiz var. Biz üçümüz de eğitimli insanlarız, bu görüntüyü Mit deşifre etse babamın tüm soyluluk ünvanları devlet taraıfından söküp alınır.

O sırada bunlar aşağıdan yukarıdan annemi çekmeye, annem de bağırmaya başlayınca, adios dünya, dedim. Her şey buraya kadarmış. Yarışmaya katılmak güzeldi, kalanlara başarılar diliyorum. Ricam evlenemediğim için bari ölümü rahat bırakın, tabutuma gelinlik koymaya falan kalkmayın. Tabii bunların hepsini düşünmeye fırsat kalmadan ben Zeki-Metin'in Şaka Yapma filmindeki Zeki gibi fıyuuuttt diyerek bayıldım. Bayılmışım yani, o kısımları çok hatırlamıyorum.

Hayır, annemi sadece ben üzüp ağlatabilirim, kılına da ben zarar veririm ki en çok ben yaparım bunları, o yüzden başkasının annemin canını acıtmasına dayanmam mümkün değildi. Çok bile dayandım.

Ben bayılınca annem de tedaviyi yarıda kesmek zorunda kalarak yanıma gelmiş. 

Hah, can alıcı kısım burası.
Anneme bu tedavi yaramadığı gibi başladığımız yerden çok daha da geri bir noktaya düştük. Annem bir hafta boyunca ağrıdan uyku uyuyamadı. Benim annem ki, bir Osmanlı kadınıdır, acıdan ağladı. Bu gerçekten üst sınır bir acı çektiğinin kanıtı olarak yeter.

Öyle bir duruma geldi ki affedersiniz tuvalete kalkamıyor, yardıma ihtiyaç duyuyordu. Günlerce Allah'ım biz böyle bir basiretsizliği nasıl gösterdik diye üzüldük. Hadi annem hastaydı ve çaresizdi aklı selim düşünemiyordu, biz babamla nasıl böyle bir şeyin içine girdik diye kendi kendimizi yedik.

Abim, sizin gibi eğitimli insanlar böyle yaparsa sair insanlara ne diyebiliriz ki diye bizi olanca gayretiyle gömüp haklı olarak çok kızdı.

Velhasıl kelam annemin kendini toplaması 3 ayı aşan bir süreyi buldu. Hem psikolojik olarak hem de bedenen kadın elimizde eridi. Teyze aslında işinin ehli olduğunu annemin ben bayıldığım için telaş ederek tedaviyi olumsuz etkilediği iddia etti. 

Kışın Ocak gibi bu olayları yaşadık ve o zamanlar durumu tiye alamayacak kadar üzüntülü olduğum için yazmadım. Şimdi annem daha tam olarak düzelmiş değil ama şükürler olsun ki o günleri atlattık. Bu yaşadıklarımız bize ders oldu, size de olur diye düşünüyorum.

Basiret bağlanması diye bir şey kesinlikle var ve bizimki o gün topluca gerçekleşti. Levent Yüksel abimizin dediği gibi; Bir daha mı? Tövbeee.... 

Not: Alternatif tıbba karşı ön yargım yok. Kesinlikle inancım da tam ama iyice araştırılmalı, doğru kişiler bulunmalı ve hastalığın alternatif tıp için uygun olup olmadığı saptanmalı diye düşünüyorum.