Deneme örneği

Kaç gündür hiç sesim çıkmıyor, fark ettiğiniz üzere... Aslında ramazana epey iyi bir başlangıç yapmış, her gün bir yazı girmeye gayret ediyordum. 

Ama ramazanın sonuna doğru evrim teorisinin tersine bir işleyiş olarak giderek çöken bünyem bilgisayar başına oturmaya takat bulamadı.

Allah'ım affetsin, evde olduğum halde oruç beni inanılmaz zorlayan bir ibadet. Zaten bu yüzden ecri ve mükafatı büyük, zor bir ibadet, şüphesiz. Bunun artısı olarak benim yapım çok zayıf, aç kalmaya dayanamıyorum, fiziksel olarak çöküyorum. Ramazan sonuna doğru da artık sesim soluğum kalmıyor.

Ramazanın yaza gelmeye başladığı zamandan beri sahurları ben hazırlarım, hem bir müslüman sahur ettirme sevabından faydalanmak isterim hem de zaten sahura kadar yatmayıp sahurdan sonra da 8'e kadar oturduğum düzensiz bir hayat düzenim var.

Mesela şimdi bu yazıyı 05:37 itibarıyla tık tıklıyorum. Bu saatlere kadar neler yapıyorsun, diye sorarsanız aslında bu sene ramazanda kendime söz vererek dizi izlemeden geçirdim. Tv'nin yanından bile geçmedim, haber bile izlemedim. Eskiden ramazan-sahur programlarına göz atardım, onu da yapmadım. 

Az konuştuğum, çok okuduğum, inanılmaz çok okuduğum bir ramazandı. Bazı amaçlarıma ulaşmak adına kendime belirlediğim hedefleri gerçekleştirmeye çalıştım, ne olduğunu amacıma ulaşırsam anlatacağım. Şimdi söyleyemem sonra profil fotoğrafıma kalp koymam gerekir, nazarınız değer, maşallahınızı alamam. Üstüme gelmeyin, sevgili takipçi kitlem (!) Instagrama bir bindirme yapmazsam da içim rahat etmiyor. Hahah!

Ramazanla başlayan gece hayatım, gecelerin gündüz, gündüzlerin gece olması durumu da belli bir noktada artık bünyeye ağır gelmeye başlıyor. Gece sahne alıp içki içen sonra gündüz kuşağı programına katılan sanatçılar gibi gözüm şehla, bakışlarım boş, kafam bir dünya dolaşıp duruyorum, ortalarda. En son dün akşam çayı demlerken çay makinasının demlik değil de alt kısmına, suyun içine çay atmaya çalışıyordum, öyle bir hayat işte...

Kendimi bir deneme yazarı olarak addedebilirim. Denemede ise ispat edilmesi gereken bir konu olmadığı gibi yazının bir sonuca bağlanması da icap etmez. Yıllarca yazılarımı sonuca bağlayamıyorum diye üzülürken aslında bir deneme duayeni olduğumu öğrendiğimde başım göğe ermişti. 

Bu batılılar bir şeyi beceremeyince ona bir kulp bulup sanat diye çıkarmıyorlar mı? Hastayım valla! Adam gelişi güzel yazmış, sonunu da bağlayamamış olmuş mu sana deneme! (Michel de Montaigne de selam çaktım, yine şahaneyim.) Picasso'nun benim gibi çöp adam bile çizemezken sürrealizm adı altında çızıktırık atarak ünlü bir ressam olması gibi...