Annenin İkinci Evliliği

Başlığın ihtivası; benim çocuklukta geçirdiğim travmadan oluşur. 

Yaşımı tam olarak hatırlamıyorum ama bir alyansın ne demek olduğunun yeni farkına varmışım. Alyansı takan insanların evli olduğunu fark etmiş ya da o sıralar teyzem yeni nişanlandığı için konuşulan konular dahilinde yeni bir kavram öğrenmiş de olabilirim o kadarını hatırlayamıyorum. 

4. sınıfa giderken apartman topuk terlik için ağlayan, 5. sınıfta takma tırnak alan, takamasa beceremese bile böyle bir şeyi olduğu için mutlu olan inanılmaz kokoş bir kız olarak alyansların da yüzük kategorisinden ilgimi epey çektiğini hatırlıyorum. Sonradan nasıl bu kadar mutaassıp ve sade olduğum konusu hala bir muamma olsa da çok erken yaşta uç noktalarda her şeyi serbestçe yapmamı mümkün kılan, hevesimi söndüren, beni kısıtlamayan, kınamayan önümü açan aileme müteşekkirim. 

Alyans mevzusuna dönersem; 

O zaman bir şey daha öğreniyorum, alyansın içinde evlilerin isimleri ve tarih yazılıymış. O vakitte iki kalp kapakçığının açılıp içine fotoğraf konulduğu kolyeler aşırı moda ve ben bu kolyeleri ne kadar romantik buluyorsam bu yüzük içine isim yazdırma ritüeline de bir o kadar bayılıyorum. 

Bir gün bir sebepten, annem alyansını çıkarınca içine merak edip bakıyorum. Aslında orada babamın isminin yazacağı muhakkak, sanmıyorum ki başka bir şey umarak bakıyorum, benimkisi sadece bir heves, sıradan bir merak... 

Ama o da ne! 

Annemin yüzüğünün içinde Faruk & "annemin ismi" yazıyor. 

Evet Faruk yazıyor ama benim babamın ismi Faruk değil! 

Dehşete düşüyorum, belki de benim babamın ismi Faruk ama ben babamın kızı değilim gibi düşüncelere giriyorum.  

Şok oluyorum! 

Her zaman söylerim, çocukken annemin eteğinden ayrılmaz, büyüklerin konuşmalarını dinlemeye bayılırdım. Bu konuşmalardan birinde de kocası ölen bir teyze alyansını çıkarmıyormuş, alyansını çıkarmış ama yıllardır yüzüğe parmağı çok alışmış gibi bir mevzu dinlediğimi de hatırlıyorum. Hani konuya o kadar vakıf değilim, geçmiş zaman ama böyle bir mevzu, hayal meyal aklımda yer etmiş. 

En sonunda da sanki suç işleyen, babamı aldatan, annemden hıncımı almak kastıyla baba biliyor musun, annemin yüzüğünün içinde Faruk yazıyor diyorum.  

Sonrası kahkahalar... 

Efendim; meğerse annemin nişan alışverişine gittikleri kuyumcu duymaz uydururgillerdenmiş. 

Babamın ismini anlamayarak Faruk diye kaydetmiş, yazdırmak üzere... O kargaşada kimse farkına varmamış ve annem Faruk'u parmağına takmış. Hem de 25 yıl! Nişandan sonra farkına varılmış, ama artık olan olmuş. Annem Hazret-i Ömer'i çok sevdiği için bunu bir şansızlık değil, şans olarak addetmiş ve içten içe hoşuna bile gitmiş...

Ama bu olay babamın o kadar içerlediği bir mevzuydu ki 25 yılın sonunda anneme yeni bir alyans aldı. Aldığı günlük takılabilir bir şey olmayınca annem uzun bir müddet daha Faruk'la evli olmaya devam etti ama geçenlerde doğum günüm için bana yüzük alırken sonunda Faruk'la da bağlarını koparmış. 

İşte annem böyle bir kadın, Faruk'la bir ömür geçiren, kızıma tek taşını da kendim alır, kendim takarım diyen bir deli yay kadını...