Görücü Usulü Bir Buluşma Hikayesi

Özel hayat içerir! 


Trafoma kedi girmeseydi şu an sözlü, nişanlı ya da evli olabilirdim sevgili okuyucu!

Benim bu elektrik alamama hadisemi -Büyü Var'a- bağlayan mahalleli teyze belki de haklı, kıymetlerini bilemedim.

Hâlbuki bu sefer gol olacaktı, altın kızlar ( teyzelerim, anneannem ve annem) düğün tarihini de ayarlarsanız iyi olur edasıyla sırtıma vurarak beni buluşmaya göndermişlerdi.

Ex damat aday adayı ile oturduğumuz 2 saati aşkın sürede kalbime hadi bi’ şey yakala ve bu adamı sev dedim, durdum.

Olmadı!

Neden bu kadar zorladın derseniz;

İlk defa annem biri hakkında bu kadar olumluydu ve olması taraftarıydı. Hatta sadece annem mi, babam gelin olmuş gidiyorsun bana veda ediyorsun şarkısı ile havaya bile girmişti, bence yani.

Maalesef ki ben bu sefer buluşmaya çok zor gittim, hiç istemiyordum. Sanki olmayacağını biliyor gibi…

Neden istemedin diye sorarsanız;

Babamın Kıbrıs’taki görev süresi sona eriyor, Kıbrıs’ta kalmak ve Ankara’ya dönmek arasındayız ve kendimize henüz bir yol haritası çizemediğimiz gibi yerleşik bir düzenimiz de yok. Tüm bu karmaşanın arasında bir de evlilik sürecinin keşmekeşine girmeyi hiç ama hiç düşünmüyorum, ama annemlere dinletemiyorum. Çünkü evlenmemek için her zaman bahanelerim vardı, artık beni ciddiye alan yok.

Nitekim yine anne baba sözü dedim, bir bildikleri vardır, dedim ve görüşmeye gittim.

Bildikleri var mıymış, evet! Yani görüştüğüm kişinin benim için çok önemli olan, şu an burada yazamayacağım iki hususiyete sahip olması bile evlenmem için kâfiydi, gerisi bir şekilde hallolurdu. 

Ama işte ama.

Elektrik günümüzde kader değilmiş’in karşılığı.

Bana göre elektrik karşımdaki insanın elini tutma istediği.

Kaderine yazılmayınca da o his oluşmuyor diye düşünüyorum. Nitekim bende yine, yeniden oluşmadı. 

Temelde birçok noktada anlaşıyoruz, aileler çok olumlu, İslamda küfv dediğimiz günümüzde ise dengi dengine deyiminin tam karşılığı bir ilişki gözüküyor. Bu adam benim ailemi, beni taşıyabilir diye düşünüyorum. 

Ve kalbime emrediyorum, haydi onu sev!

İşte sorun burada baş gösteriyor. Hiç başınıza geldi mi bilmiyorum ama aileler çok olumlu olduğunda üzerinizde daha fazla baskı hissediyor, kalbinize yükleniyorsunuz.

Sev bu adamı! Sevmelisin, sevilmeyecek gibi değil!

Ama işte üzerinizde manevi baskıyı kalbe hissettirdiğinizde kalp savunmaya geçiyor ve hiçbir şey hissetmiyor. Benim tespitlerim bu yönde olmakla birlikte evlilik süreci tespit götürmüyor bunun da farkındayım. 

Kader, kısmet olunca ne tespit kalıyor, ne genel geçer kanunlar işliyor.

Tek bir sistem çalışıyor Allah’ın taktiri.

Not: Sanırım bloğumda daha önce bu kadar özelime inmemiştim. Hazır başlamışken görüşmem hakkında biraz ayrıntıya girsem mi diye düşünüp duruyorum.