Pisikli Kadın

Hayvanlara karşı fobim olduğunu bilirsiniz.
Amma velakin son zamanlarda bende acayip bir kedi sevgisi başladı.
İlkokul çocukları gibi anneme sürekli:

- bir kedi alalım n’olurrr serzenişlerinde bulunuyorum.

Annem kedi kokar, evde kedi beslenmez gibi gerekçelerle beni başından savıyor.
Sonrasında ise kendi evinde ne yaparsan yap, benim evime kedi giremez diye klasik anne repliklerinden birini savuruyor.
Ve ekliyor, 

-Benim evimin pisiciği var.

Adnan Oktar'a gönderme yapıyor. Annemin pisiciği ben oluyorum.

Sanırım benim kedi sevgim kalıtımsal. Babaannemin de bir sürü pisiği var.
Evet, o kedilere pisik diyor. Okurken ikinci hecedeki i'yi uzatınız. :)

Kendisi vejetaryendir, sadece süt ekmekle beslenir desem yeridir. Öyle bir kadın işte.
Ama kedilerinden ciğeri eksik etmez.
Dedem bırakıp gittikten sonra mı kendini kedilere adadı, onu bu gittiğimde kendisine soracağım ama annem her kedi istediğim sonrası, ısrarlarım uzarsa bana bu gidişle evlenmeyip de kedileri ile yaşayan kadınlara döneceksin, diyor.


Aslında kedi değil de hayalim ağabeyimle yaşlanmaktı.
O evlenmedi diye ben evlenmeyecek, sonra ben evlenemedim diye de o evlenmeyecek, iki yaşlı asalı ihtiyar olarak pencere kenarında oturup gelenin gidenin dedikodusunu yapacaktık.
Karısı ile tanışmadan 1 ay öncesinde bunların hayalini kuruyorduk.
(Yukarıdaki paragrafın ana fikri ağabeyine bile güvenme.)

Sonuç olarak annemle kedi savaşımız sürüyor, kazananı belli olan bu savaşta bir istisna olmayı isterdim ama bilirsiniz işte, anneler yenilmez.